Golf du Vert Parc

Had Patrice Simon tien jaar te vroeg gelijk ? Toen hij besloot de golfbaan van de Vert-Parc in Illies helemaal aan te leggen op de vruchtbare vlakte van Weppes, op een totaal plat bietenveld, dacht hij aan nabijheid van Lille, Lens en Douai. Er bestond een spelerspotentieel, dat zeker een frisse neus zou willen halen op het platteland dat in de buurt lag maar toch totaal was gespeend van stedenbouw. Maar er was deze beruchte route nationale 41, een echte kruisweg om vanuit de grote stad Lille in Illies te komen, en die pas onlangs 4-baans is geworden. Deze zorgde voor opstoppingen die elke willekeurige speler zouden hebben ontmoedigd om met zijn golfclubs te komen zwaaien.    
Ten onrechte, te meer nu "de weg vrij is", aangezien Patrice Simon een baan heeft ontworpen die uit golftechnisch en esthetisch gebied interessant is. In tien jaar tijd heeft de natuur zijn werk geschapen. De beplanting heeft vorm gekregen : een rijke fauna heeft "natuurlijk" een rustpunt gevonden nabij de grootste van de vier vijvers, die worden bevloeid door de opvang van het regenwater in de omgeving. Men heeft er een twintigtal soorten dieren geteld, waaronder egels, zilverreigers, vrij zeldzame eenden en ook wilde zwanen, die zich hier in alle rust voortplanten. 
Rond deze zelfde vijver tekenen zich ongetwijfeld de vijf meest aangename holes van de Vert Parc Golf Club af,  die ook vlakbij een bos liggen dat ze doorkruisen : het water is vlakbij de tees, zonder echter de gemiddelde speler verlamd te laten raken van angst, en ligt vaak rondom de greens.
Op de andere fairways zijn de, soms zeer uitgesproken, glooiingen het eerste wat men opmerkt. Patrice Simon heeft absoluut afstand willen nemen van de natuurlijke vlakheid van het terrein en deze doen vergeten. Er is ongeveer een miljoen kubieke meter grond verplaatst en in model gebracht. Ook al strekt de vlakte zich uit aan de horizon, men is er niet meer echt !