Golf de Wimereux

De neus in de wind
Als de wind de wolken heeft 
verjaagd, richt de blik zich onveranderlijk over het Kanaal naar de witte kliffen van Kent op de Britse eilanden, bakermat van de golfsport, en wier  " gentry " vanaf de 19e eeuw nooit aarzelde om het Nauw van Calais over te steken om met vakantie te komen spelen aan de Noord-Franse Opalen Kust. 
Het zijn trouwen twee Engels architecten, Campbell en Hutchinson, die de baan 
in Wimereux Golf Club nu alweer zo’n honderd jaar geleden hebben aangelegd op een met 
geschiedenis beladen plek : het Grande Armée van Napoleon vestigde hier zijn stallen, Napoleon II trok er een kamp op. Later, 
tijdens de Eerste Wereldoorlog, trotseerde een Engelse militaire arts, een zeker Alexander Fleming, een black-out bij het oefenen van het putten bij het licht van zijn dienstauto en vanaf 1940 werden er bunkers, die helaas niets met golfen te maken hadden, gebombardeerd door de Geallieerden. Wimereux heeft dus roerige tijden gekend, maar bij de langdurige naoorlogse herstelwerkzaamheden is het originele ontwerp niet verloochend. Het wekt dus geen verbazing dat men op deze baan de indruk heeft zich in Engeland te bevinden.
Het is een echte kustbaan, met afwisselend holes in de weide en in de duinen op de kliffen. Weinig water hazards, weinig bomen -deze zouden de filosofie van de baan bederven- maar er is een andere factor waarmee voortdurend rekening moet worden gehouden en die voortdurend verandert : de wind ! Men kan nooit op een voorafgaande ervaring vertrouwen. Wat de ene dag geldt, geldt maar zelden ook de dag erna, en de scores variëren meer in hoogte dan de baan. Ze naderen soms zelfs de steile afgrond bij de kliffen !